W tym miejscu jest możliwość wyjścia z muzeum, z której część zwiedzających korzysta. A kiedy wchodzimy do galerii „Zagłada” dziecięcy audioguide mówi, że z uwagi na drastyczność odradza się zwiedzanie tej części muzeum z dziećmi, ale decyzję pozostawia opiekunom. I nagranie kończy się. Poszliśmy zmierzyć się z siedmiolatkiem z tematem Holocaustu. Starałam się jak najlepiej i najdelikatniej wytłumaczyć Wiliemu, jak zaczęło się od oznaczeń opaskami z Gwiazdą Dawida a skończyło w obozach koncentracyjnych. Opowiadałam o kładce na Chłodnej, archiwum Ringelbluma, o Korczaku, który nie musiał iść z dziećmi. Ale poszedł. O Żydach, którzy ukrywali się, o tych, co ocaleli. Bardzo spodobał mu się temat Powstania w Getcie, bo zna dobrze Powstanie Warszawskie. Komorę gazową przeszliśmy – nie powiedziałam mu nawet co to jest. To jest zbyt straszne nawet dla dorosłych. Potem jest ściana ocalonych, gruzy getta. I koniec.
Po raz pierwszy nasz synek, chyba ze zrozumieniem, wytrzymał 3 godziny zwiedzania. Brawo dla Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN za audioguide dla dzieci. I za salkę zabaw dla najmłodszych U króla Maciusia (wejście jest bezpłatne trzeba tylko odebrać wejściówki w kasie), w której z głośników lecą izraelskie przeboje, można pograć w piłkę i na instrumentach, poczytać i pokolorować jarmułkę. Po wizycie w POLIN pokazałam jeszcze synkowi stojący przed budynkiem pomnik Bohaterów Getta, gdzie Wili obejrzał walczących powstańców, a z drugiej strony pomnika – pochód Żydów idących na Umschlagplatz. Staruszka z Torą i dziewczynkę, w wieku Lary, która się odwraca, bo po raz pierwszy w życiu widzi drzewa. Bo przecież w getcie nie było drzew… Idźcie do Polin.
Jak zwiedzać Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
Przy wejściu do muzeum jest kontrola bezpieczeństwa – tak jak na lotnisku. Po lewej stronie znajdują się zamykane szafki, gdzie można zostawić torebki i plecaki. Na górze rampy po lewej stronie jest szatnia i kasy biletowe. Na ekspozycję schodzi się schodami na niższy poziom, jeśli jesteś z małym dzieckiem – możesz zjechać z wózkiem windą. Windy są także na ekspozycji gdy trzeba wejść na galerię.
Sprawdź GODZINY OTWARCIA MUZEUM i aktualny CENNIK BILETÓW
Muzeum Historii Żydów Polskich
ul. Mordechaja Anielewicza 6
+48 22 47 10 301
rezerwacje@polin.pl
www.polin.pl
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN z dziećmi
Muzeum jest przyjazne dzieciom i nawet z bardzo małymi odwiedzającymi można się tu dobrze bawić. Podpowiadamy, na co zwrócić uwagę podczas wizyty w Muzeum Polin z dziećmi, by czuły się tam dobrze.
Dla najmłodszych (będą się tam dobrze bawić dzieci od najmłodszych do 10 roku życia) polecamy nowoczesną salę zabaw U króla Maciusia Można tam tańczyć, rysować, grać na instrumentach, albo po prostu skakać po pluszowych poduszkach. Dzieci w przyjazny sposób odkrywają świat żydowskiej kultury, tradycji i historii. Logistycznie można to zorganizować tak, że jedno z rodziców idzie zwiedzać wystawę stałą, a drugie zostaje z dziećmi a potem się zmieniają. My najpierw poszliśmy z dziećmi na ekspozycję, a po zwiedzaniu do króla Maciusia. Strefa dla dzieci znajduje się za windami, po lewej stronie od kas biletowych.
Co pokazać dzieciom na wystawie
Hol główny – warto zapytać dzieci, co im przypomina bryła architektoniczna muzeum. Kolory nawiązują do Ziemi Obiecanej. W Izraelu, w którym mieszkają Żydzi, są piękne plaże, pustynie i jaskinie. Dramatycznie rozstępujące się ściany mogą przywodzić na myśl Mojżesza na czele Izraelitów, przed którymi rozstąpiło się Morze Czerwone podczas ucieczki z Egiptu.
Galeria Las – wejdźcie pomiędzy tafle audiowizualne i poczujcie się jak w lesie. Przeczytajcie legendę Polin o przybyciu Żydów na ziemie polskie.
Galeria Pierwsze Spotkania – zwróćcie uwagę na zwierzątka, spójrzcie na morze pod nogami i przy interaktywnym stole zaprojektujcie swój własny brakteat – jednostronnie bitą monetę ze średniowiecza. Przy okrągłym stole znajduje się moneta z XIII wieku. Przy stanowisku gmina żydowska – można obejrzeć interaktywny plan miasteczka i sprawdzić, co oznaczają takie słowa jak synagoga, mykwa, czy jatka.
Galeria Paradisus Iudaeorum – w centrum galerii jest ogromna makieta Krakowa i Kazimierza (podświetlony fragment mapy). Warto podejść do drukarni i biblioteki, by dowiedzieć się więcej o języku i alfabecie hebrajskim. Obok jest prasa drukarska – na której można zrobić swoją własną odbitkę.
Galeria Miasteczko – przy straganie można pokazać dziecku na czym polegają zasady koszerności potraw i jakie przysmaki jedzą Żydzi. Pozwól dzieciom otworzyć rybę, zajrzeć pod skrzydło gęsi i sprawdzić co jest napisane na główkach czosnku – wszędzie są ciekawe informacje. Synagoga – odszukajcie na sklepieniu synagogi różne zwierzęta: lwy, jednorożce, słonie, zające, ryby, wiewiórki. Postać każdego zwierzęcia ma swoje ukryte znaczenie. Na przykład jednorożec oznacza sprawiedliwość, lwy – Żydów, a słoń to symbol Tory i mądrości. Za synagogą znajduje się Tora w sukience i wskaźnik do czytania – jad.
Galeria Wyzwania nowoczesności – w sali gdzie prezentowany jest temat rozbiorów można usiąść na tronie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Król może nadawać prawa – można zapytać dziecko jakie prawa wprowadziłoby w swojej rodzinie. W sali ślub jest sporo postaci za którymi można się chować i ruchomych elementów. W jesziwie można usiąść w ławkach i obejrzeć film o nauce w żydowskiej szkole. Dworzec kolejowy – pobawcie się w biletera i podróżnego, kupcie bilet w kasie i podstemplujcie go.
Galeria Na żydowskiej ulicy – poszukajcie starego gramofonu (drugie drzwi po lewej) i spróbujcie zatańczyć tango, śledząc kroki na parkiecie. Możecie też zadzwonić do kogoś ze starego telefonu, na przykład numer do pisarza Antoniego Słonimskiego to: 9 39 47. W ostatniej sali w amfiladzie jest kawiarnia literacka a na ścianie – portret bywalców – w tym Juliana Tuwima. To dobry moment, by wspólnie wyrecytować jego „Lokomotywę”. Wejdźcie po schodach na antresolę i sprawdźcie, jakimi zabawkami bawiły się dzieci na przedwojennych podwórkach. Dzieci mogą usiąść w dawnych szkolnych ławach i zagrać w klasy, które są narysowane na podłodze.
W tym miejscu można wyjść z muzeum, ale jeśli czujesz się merytorycznie na siłach, żeby bezpiecznie wprowadzić dziecko w temat, dalej jest Galeria Zagłada (zalecana dla dzieci powyżej 12 lat). Ja prowadzę tam naszego 7-latka, ale skupiam się na codzienności w okupacji i wprowadzeniu do tematu – dlaczego w ogóle doszło do czegoś takiego jak Holocaust. Pokazuję archiwum Ringelbluma, żeby pokazać jak ważny jest zapis, świadectwo. Potem kładkę na Chłodnej, tramwaj jadący przez getto, a za oknami tramwaju widać jak Niemcy wyprowadzają Żydów z domu z całym dobytkiem. Opowiadam o Korczaku, bo to ważne.
W getcie w ogóle nie wdaję się we wstrząsającą narrację, zwracam uwagę tylko na tworzącą klimat architekturę – że jest ciasno, klaustrofobicznie, a pochyłe ściany jakby się miały na nas zawalić. I skupiam się na salach, gdzie jest mowa o bohaterskim Powstaniu w Getcie, i gdzie są historie ukrywających się i ocalałych. Potem przez sale gdzie są prezentowane egzekucje i przez komorę gazową już tylko szybko przechodzimy, bez patrzenia na filmy i zdjęcia. Będzie jeszcze czas na poznanie tej historii. Zatrzymujemy się tylko przy torach kolejowych gdzie jest mapa obozów koncentracyjnych, i tam zwracam uwagę na skalę, że zginęło 6 mln ludzi. Za komorą gazową jest ściana ocalałych, więc żeby zakończyć pozytywnym akcentem mówię, że nie zginęli wszyscy i opowiadam, jak odnajdywali się po wojnie. To jest moja metoda – ale to ty najlepiej znasz swoje dziecko, więc najlepiej podejmiesz decyzję.
Więcej informacji o ZWIEDZANIU MUZEUM Z DZIECKIEM
